Hoe ga je als man om met het darmprobleem Prikkelbare Darm Syndroom (PDS)?
Het Prikkelbare Darm Syndroom (PDS) wordt vaak gezien als een vrouwenkwaal aangezien die sneller last lijken te hebben van hun buik en van stress. Toch is zeker 20% van de mensen met het Prikkelbare Darm Syndroom in mijn praktijk man. PDS-cliënt Egbert bood aan om geïnterviewd te worden, omdat hij er als man tegenaan liep dat er vrij weinig te vinden is op internet over mannen met een darmprobleem als PDS. Zelf kamde hij met zware darmaanvallen, maar liever liet hij dit zo min mogelijk merken in zijn omgeving. Ben je benieuwd hoe hij heeft leren omgaan met zijn PDS? Wil je meer lezen over de verschillen tussen mannen en vrouwen met PDS? Lees dan snel verder! Onderaan vind je ook de video met het interview die ik heb opgenomen.
1. Hoe wordt jij aangekeken als je als man vertelt over je darmprobleem PDS?
Het wordt niet echt gezien als een probleem van een man. Je moet niet klagen en je kunt het toch gewoon oplossen. Je gaat een paar keer naar de wc en dan is het over. Het wordt niet echt serieus genomen. Pas als ik het heb over een zware buikoperatie die ik heb gehad, zien mensen het als een serieus probleem. Als kerel loop je niet zo snel met spanningen te koop. Het wordt gebagatelliseerd als ik er met vrienden over praat. Als je er een tweede keer over begint omdat je een buikpijnaanval hebt gehad, dan wordt er al gauw op een ander onderwerp overgeschakeld.
2. Hoe is bij jou de diagnose PDS gesteld en kon je je hierin vinden?
Na de buikoperatie zijn mijn darmklachten erger geworden. Voor de operatie kwam een aanval één keer per jaar voor. Mijn buik was gevoeliger geworden daarna en ik maakte mij zorgen. Daarom hebben ze een endeldarmscopie (darmonderzoek laatste stukje darm) gedaan. Daaruit kwam dat ik een spastische darm heb en er rekening mee moet houden. Van de huisarts kreeg ik zakjes om te slikken en dit ging een goed. Na een tijdje hielp dit niet meer en kreeg ik wekelijks een zware aanval. De maag-darm-lever-arts heeft op verwijzing van de huisarts een coloscopie (onderzoek dikke darm) bij mij uitgevoerd. Tijdens dit onderzoek werden mijn darmen heel erg geprikkeld en er was paniek vanwege een lage bloeddruk. Uit het onderzoek kwam PDS uit en ik kon mij wel vinden in de diagnose. Eenmaal daags gebruik ik op advies van de MDL-arts Forlax en dat gaat best goed.
3. Welke triggers herken je bij een buikpijnaanval en kun je die voorkomen?
Indien ik mijzelf volstouwde met lekker dingetjes, te weinig rust nam overdag en slecht sliep, dan kon ik een buikpijnaanval krijgen. Het was meestal een combinatie van te weinig rust, pittig eten en te veel eten. Verder weet ik inmiddels dat mijn collega’s mij vrij zouden gunnen als ik niet lekker ben. Het mooie is dat als ik nu een aanval voel opkomen en tegen mijzelf zeg dat ik ook naar huis kan gaan, dat de aanval direct over is. Het heeft dus ook echt te maken met spanningen. Je bent er wel heel verstandelijk bij betrokken. Gelukkig komt een aanval niet meer zo vaak voor.
4. Had je voordat je startte bij PDS coaching al andere therapieën of diëten geprobeerd?
Ik heb gevraagd aan de huisarts of ik doorverwezen kon worden naar de psycholoog, omdat PDS ook te maken kan hebben met spanningen. Ik ben twee keer bij een psycholoog geweest, maar dit had totaal niet gebracht van wat ik er van verwachtte. Zij gaf trainingen op de MDL-afdeling over darmproblemen in het algemeen; niet over PDS. Ze gebruikte ook EMDR, een soort traumatherapie, maar we zijn er niet aan toe gekomen om hiermee aan de slag te gaan aangezien ik stopt met de therapie. Daarna ging het een tijdje goed. Toen het op een gegeven moment helemaal fout ging, ben ik gaan zoeken op internet. Zo doende kwam ik bij jou terecht.
5. Hoe ga jij als man om met het darmprobleem PDS als je een aanval krijgt?
Bij een aanval wilde ik gaan liggen op de grond, maar dat ziet er raar uit. Op de afdeling hebben ze bedden, dus ik ben daar gaan liggen. Hier was ook een toilet in de buurt. Tegenwoordig ben ik anderhalf uur van te op mijn werk. Als er een aanval zou komen, dan ben ik er klaar voor. Op die manier kan ik rustig aan mijn dag beginnen en levert het geen extra stress op. Ik wil niet dat anderen zien dat ik een aanval heb, dus ik probeer het wel te verbergen. Mijn collega’s zien wel eens dat ik gebogen loop en zeggen dan dat ik ook naar huis mag gaan. Het helpt om bekende mensen om mij heen te hebben als ik een aanval heb. Mijn vrouw moedigt mij bijvoorbeeld aan om een paar uur te slapen na een aanval en dat heb ik dan ook wel nodig.
Ik zie dat vrouwen vaak anders omgaan met een darmprobleem dan mannen. Ze voelen zich sneller dik en onzeker door een opgeblazen buik en schamen zich snel als ze een wind in het openbaar laten. Ze proberen vaak maskerende kleding te dragen. Doe jij dat ook?
Maskerende kleding dragen doe ik totaal niet, maar ik probeer wel zo min mogelijk over mijn darmprobleem te praten en te zorgen dat anderen de aanval niet te zien krijgen.
6. Hoe ervaar je reacties van mannen als je het over je darmprobleem hebt?
Ik ben wel echt een man die niet praat over zijn problemen. Als ik wel praat met mannen hierover, dan is er vaak weinig begrip voor. Laatst lachte mijn schoonzoon over wat ik zei en dit is een reactie die ik krijg van veel andere mannen.
7. In welke aspecten kun jij je echt onzeker voelen?
Ik kan mij onzeker voelen als ik de volgende dag een moeilijke klas heb waar ik moet waarnemen. Dan kan het zijn dat ik boos word en ik laat niet graag mijn emoties zien aan hun. “Hoe moet het dan als er iets gebeurd met mij op dit moment? De sfeer is al niet fijn.” De avond van te voren kan ik mij hier al druk over maken. Stel dat ik ’s ochtends een aanval heb gehad, dan moet ik mij wel ziekmelden voor zo’n klas. Dat kost dan veel te veel energie. Ik kan ook echt niet twee dingen tegelijk; dan zou ik in paniek raken. Tijdens een sollicitatie ben ik totaal niet onzeker en ik zie het meer als een uitdaging. Faalangst zie ik vaker bij meisjes. Ongeveer 80% van de examenvreestraining zijn meisjes. Voor mannen is het lastigste om serieus genomen te worden met je PDS.
8. Waar loop jij het meest tegenaan in je zoektocht?
Het feit dat ik nog steeds niet weet wat de oorzaak is van het ontstaan van PDS. Het blijft door mijn gedachtes spelen: “Hoe komt het dat ik dit ontwikkeld heb?”. Daarbij weet je nooit helemaal van te voren wanneer je klachten krijgt. Ik weet het nu wel al een heel stuk beter wanneer zo’n aanval op zou kunnen komen. Toch kan het nog onverwachts komen en misschien blijf ik hier wel tegenaan lopen. Je wilt zoveel mogelijk weten over hoe je een aanval kunt voorkomen. Inmiddels heb ik al 70% grip op de klachten en dat is een super vooruitgang. Zeker aangezien ik pas halverwege het traject ben.
9. Welke adviezen hebben je tot nu toe het meeste geholpen om je darmklachten onder controle te krijgen?
De dieetadviezen hebben een eyeopener gegeven. Samen met mijn vrouw geniet ik van de pure recepten en we leren zo een hoop nieuwe dingen eten. Een aandachtspunt zoals niet drinken bij de maaltijd, probeer ik goed toe te passen. Pas anderhalf na het eten nuttig ik mijn drinken, zeg maar. Gisteren dacht ik “Ik zou nog wel een bordje op kunnen scheppen.” Maar ik heb geleerd dat je pas na twintig minuten een seintje krijgt dat je vol zit en als je nu nog meer eet, dan krijg je een seintje dat je veel te vol zit. Tips als goed kauwen bij het eten en niet overeten die werken heel goed om de klachten onder controle te houden.
10. Heb je een tip aan een man met een darmprobleem als PDS waar hij het beste mee kan beginnen?
Ik zou adviseren om je duidelijk uit te laten spreken bij de huisarts. Zeg hoe het er op staat en probeer niets te verhullen. Stoor je er niet aan dat je een man bent en spreek je duidelijk uit dat het een heus probleem is. Dat je leven er op een negatieve manier door beïnvloed wordt en dat je op die momenten niet in staat bent een normaal sociaal leven te leiden. Spreek dit gewoon uit naar de huisarts toe. Verder vind ik dat de huisartsen niet zo technisch, medisch moeten denken. Niet direct doorverwijzen naar een MDL-arts, maar ook eens denken aan jou als coach. Iemand die een wereldervaring aan coaching heeft en mensen met PDS kan begeleiden op een goede manier. Die dingen goed kunnen herkennen, nog veel beter dan een behandeling in het ziekenhuis.