Mijn verhaal: Hoe ik leerde leven met PDS | Prikkelbare darm syndroom
Uit het ledenblad ‘Prikkels’ van de PDSB geschreven door Janna Koopman (gepubliceerd in juni 2018)
Laatst heb ik mijn verhaal geschreven over mijn leven met PDS, waarin ik vertel over wat de impact is op mijn leven, hoe ik grip kreeg op mijn darmklachten en welke positieve kanten ik zie aan mijn PDS. Ben je benieuwd naar mijn verhaal en hoe ik er grip op heb gekregen? Lees dan snel verder!
Mijn verhaal | Leren leven met PDS
Mijn naam in Janna Koopman, ik ben 29 jaar en woon samen met mijn vriend en zijn dochter. Ik werk als prikkelbare darm-coach voor mijn eigen praktijk, PDS Coaching. In mijn vrije tijd ga ik graag klimmen, motorrijden, (berg)wandelen, snowboarden, harp spelen en toeren met de rockband van mijn vriend.
Opnieuw leren eten en leven met PDS
Toen ik 17 jaar was, stelde de huisarts PDS vast, nadat al het andere was uitgesloten door middel van diverse onderzoeken. Toen ik 20 was, werden mijn klachten na een lange antibioticakuur veel erger. Ik moest letterlijk weer opnieuw leren eten. Ik gebruik nu bij de maaltijd spijsverteringsenzymen die me helpen om voedingsstoffen beter op te nemen. Ik heb niet één vast dieet. Toen ik chronische constipatie had, heb ik veel baat gehad bij een koolhydraatarm dieet. Sindsdien heb ik nooit meer zo veel brood gegeten als daarvoor. Ik eet nu veel groenten bij de warme maaltijd en een klein beetje rijst, pasta of aardappelen. Vroeger was dat andersom. Het histaminebeperkt dieet heeft me deels geholpen tegen winderigheid. Eigenlijk kijk ik elke dag weer hoe ik me voel en bepaal ik aan de hand daarvan wat ik ga eten.
Grip op mijn darmklachten en PDS
Toen ik nog geen grip had op mijn darmklachten, ging ik vaak eerder weg van mijn werk vanwege de buikpijn. Toen ik allerlei voedingsmiddelen vermeed, ben ik ook een periode heel vermoeid en somber geweest. Sinds drie jaar heb ik weer grip op mijn leven en heb ik mijn levensstijl aangepast. Ik begin pas om 10:00 uur met werken, omdat ik dan alle tijd heb in de ochtend.
Ik werk met veel plezier en zonder moeite tussen de 40 en 60 uur per week, maar wel in mijn eigen tempo. Dagelijks neem ik een uur pauze om een stukje te wandelen, rustig te eten en na te tafelen. Mijn eet- en drinkmomenten time ik altijd. Verder heb ik mijn slaap nodig en probeer ik op vaste tijden naar bed te gaan.
Bewuster leven dankzij PDS
Dankzij mijn PDS ben ik bewuster gaan leven. Ik neem veel meer de tijd voor alles. Ik ben erachter gekomen wat mijn grenzen zijn. Als ik me daaraan houd, dan gaat het eigenlijk heel goed. Bovendien help ik nu andere mensen met PDS. Zo heb ik van mijn klacht mijn kracht gemaakt.
Wat mij heel erg heeft geholpen, is accepteren dat PDS levenslang is. Het is een chronische aandoening en het beste wat je kunt doen, is ermee leren leven. En dat kan heel goed door je bewust te worden van hoe jouw lichaam werkt; door te leren voelen en ervaren. Daarom keer ik dagelijks even naar binnen en stel ik mezelf de vraag ‘hoe gaat het vandaag met mij?’. Ik heb in de loop der jaren heel veel geleerd en heb daardoor een ontzettend gaaf leven, ondanks de PDS.
Janna Koopman